Oh my, ik krijg dit nu voor de zoveelste keer in mijn bewustzijn door en moet dit nu echt schrijven. Ik voel een beetje weerstand, moet ik dit niet verder uitdiepen voor ik verder ga? Maar nee, mijn stijl is schrijven als alles nog zo vers mogelijk is omdat ik dan in puurheid naar de volgende fase voor mezelf door kan en weer een buts mensen mijn ervaringen kan delen. Ik vind dit niet leuk, met nadruk op ECHT NIET. Maar mensen en echt vooral tweelingzielen dienen dit te weten. Naar mijn eigen...
Wanneer je herinnerd wie je bent, en de stilte mag in je vallen. Dan realiseer je je hoe weinig veel dingen er daadwerkelijk toe doen. Wanneer genezing aanvangt van de ziekte in deze wereld en je weer zuiver waar kunt nemen, kan je afstand doen van alles wat niet langer bij je hoort. Zoals mijn laatste blog waarin ik omschrijf dat ik het goddelijke aan mocht raken, dat was nog slechts een aanreiking. Ik beken eerlijk, ten tijde van het uitkomen van het boek was ik nog in pijn verweven. Ik kwam...
De Goddeloze, Ja, ook ik was ooit een van hen, een Goddeloze. De goddeloze woorden stroomde rijkelijk uit mijn mond, ik werd erom veracht maar het was mijn manier van rebels zijn. Terwijl ik tegelijkertijd probeerde God te zijn en mijn medemensen probeerde te helpen en mezelf voorbij te rennen. Een duale wereld was ik wel, altijd geweest. Want toen in de kindertijd mijn demonen mij nachtelijk belaagde, had ik tegelijkertijd net zoveel lichtvolle ervaringen. Ik dacht dat ik een goed mens was,...